تور دانش مرجع اطلاعات عمومی
در این پست از تور دانش با معنی بدیع آشنا خوهید شد.
بدیع یعنی چه؟
بدیع یعنی نو، تازه، نوآفرید و نغز.
معنی بدیع در قرآن
در قرآن کریم، “بدیع” به عنوان یکی از صفات خداوند متعال ذکر شده است که دو معنای اصلی دارد:
۱. آفریننده‌ی بی‌نظیر: در این معنا، بدیع به خداوند اطلاق می‌شود چرا که او هستی را بدون هیچ نمونه و الگویی خلق کرده است. به عبارتی، خداوند در ذات و صفات و افعال خود بی‌مانند و بی‌نظیر است و هیچ موجودی در جهان شبیه او نیست.
۲- پدید آورنده‌ی نو و بدیع: در این معنا، بدیع به خداوند اطلاق می‌شود چرا که او هر لحظه در حال خلق و آفرینش موجودات جدید است. به عبارتی، خداوند هر روز مخلوقات جدیدی را به وجود می‌آورد که قبلاً وجود نداشته‌اند.
متضاد بدیع
کهنه
بدیع در انگلیسی
creative
curiosity
exquisite
بدیع در شعر فارسی
بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
نگار آمد نگار آمد نگار بردبار آمد
صبوح آمد صبوح آمد صبوح راح و روح آمد
خرامان ساقی مه رو به ایثار عقار آمد
صفا آمد صفا آمد که سنگ و ریگ روشن شد
شفا آمد شفا آمد شفای هر نزار آمد
حبیب آمد حبیب آمد به دلداری مشتاقان
طبیب آمد طبیب آمد طبیب هوشیار آمد
سماع آمد سماع آمد سماع بی‌صداع آمد
وصال آمد وصال آمد وصال پایدار آمد
ربیع آمد ربیع آمد ربیع بس بدیع آمد
شقایق‌ها و ریحان‌ها و لاله خوش عذار آمد
کسی آمد کسی آمد که ناکس زو کسی گردد
مهی آمد مهی آمد که دفع هر غبار آمد
دلی آمد دلی آمد که دل‌ها را بخنداند
میی آمد میی آمد که دفع هر خمار آمد
کفی آمد کفی آمد که دریا در از او یابد
شهی آمد شهی آمد که جان هر دیار آمد
کجا آمد کجا آمد کز این جا خود نرفتست او
ولیکن چشم گه آگاه و گه بی‌اعتبار آمد
ببندم چشم و گویم شد گشایم گویم او آمد
و او در خواب و بیداری قرین و یار غار آمد
کنون ناطق خمش گردد کنون خامش به نطق آید
رها کن حرف بشمرده که حرف بی‌شمار آمد
مولانا
